Mijn oma heeft laatst haar belangrijkste levensles gedeeld met ons. En ik kon niet wachten om mijn opa te vragen. Ik geniet altijd van opa’s verhalen en wijsheid. Als ik aan een wijze man denk, dan denk ik aan mijn opa. Misschien ook niet zo gek om te horen dat hij dominee is. Ik keek uit naar dit gesprek. Met wat voor inzichten zou hij me nu weer mee kunnen verassen? Dus, daar zat ik dan, samen met mijn opa aan zijn keukentafel. Vol verwachting wat hij jou en mij kan meegeven aan levenslessen.
Alles is relationeel
'Opa, wat is uw belangrijkste levensles?' vroeg ik aan hem. Ik zag opa even nadenken en toen kwam zijn antwoord: ‘alles is relationeel.’ Hmm, wat bedoelt hij daarmee? Het riep gelijk een paar vragen bij me om. Gelukkig vervolgde hij zijn antwoord snel.
Hij begon te vertellen: ‘Toen God Adam schiep, zag Hij dat het niet goed was voor een mens om alleen te zijn. Hier begon het ontstaan van relaties, het is de kern van ons bestaan. We zijn nooit alleen, we staan altijd in relatie met anderen om ons heen.’ Wat maakt relaties zo boeiend? Mijn opa legt uit dat het juist de verschillen van mensen zijn die relaties zo rijk maken. ‘Het mooiste is om te accepteren dat mensen anders zijn.’ Waar heb ik dat eerder gehoord? Toeval? Volgens mij niet. Waar je mee omgaat wordt je mee besmet 😉.
Verschillen omarmen
'Verschillen moeten niet worden gezien als een bedreiging, maar juist als een verrijking van ons leven.'
Mijn opa vertelt dat hij zich zorgen maakt. We leven in een tijd en een wereld waar we de verschillen juist willen onderdrukken. ‘Verschillen moeten niet worden gezien als bedreigend,’ zegt hij, ‘maar juist als een verrijking van ons leven.’ Zo legt hij uit dat het tijd vergt om te wennen aan andere culturen en perspectieven. Als we dat doen ontdekken we dat het ons leven verrijkt.
Opa's eigen ervaring: de impact van acceptatie
Even is opa stil en neemt een slok van zijn koffie, waarna hij verder vertelt. ’Wij Durieuxs zijn zelf een goed voorbeeld hiervan. Toen wij rond de 17e eeuw vanuit Frankrijk emigreerden naar Nederland, moesten de Nederlanders onze verschillen in cultuur accepteren. Later is er zelfs een burgermeester in Leiden geweest die Durieux heette. Hij was er niet geweest als hij niet geaccepteerd werd in zijn omgeving.’ Dit had ik niet verwacht. Leer ik zomaar iets van mijn eigen geschiedenis. Tof!
Kleine stappen naar grote verandering
‘Maar opa, hoe kunnen wij ook zo kijken naar relaties?’ hoorde ik mezelf vragen. ‘Het begint klein,’ zegt hij, ‘door open te staan voor bijvoorbeeld je buren, vrienden, collega’s. Niet gelijk te oordelen. Als je met mensen praat en ze leert kennen, dan stel je je mening automatisch bij.’
Voor mijn opa gaan relaties verder dan alleen die met je partner. Het gaat ook om de relaties die we hebben met onze collega’s, onze buren en zelfs met mensen die we misschien niet zo leuk vinden. ‘Relaties onderhouden betekent liefde tonen, zelfs als je het niet eens met hun bent,’ legt hij uit.
Een gedeelde wijsheid
'Ik hoorde mijn opa’s en oma’s stem na-echoën: ‘iedereen is uniek én dat is goed.'
Toen ik vroeg hoe en wanneer mijn opa dit geleerd heeft, vertelde hij dat hij nog steeds leert. Hij is net 79 jaar geworden en leert vandaag de dag nog. Ik vind het bijzonder dat mijn oma en opa beiden hetzelfde belangrijke inzicht met zich meedragen: het accepteren en omarmen van de verschillen in mensen. Iedereen is uniek. De laatste weken hebben hun levenslessen mij ook aan het denken gezet. Wanneer ik iemand niet zo goed begreep of me aan iets ergerde, dan hoorde ik mijn opa’s en oma’s stem na-echoën: ‘iedereen is uniek én dat is goed’.
Ik hoop dat deze levenslessen je iets hebben gebracht. Het schrijven ervan vond ik in ieder geval erg leuk en waardevol. Wat ben ik dankbaar voor zo’n lieve en wijze opa en oma! Heb jij ook zo’n wijze opa of oma en willen zij hun belangrijkste levensles met ons delen? Ik kom graag met je in contact!
Veel liefs,
Joyce🩷
